ولادت باسعادت حضرت علی اکبر علیه السلام و هفته جوان مبارک باد

یم فاطمی در سرمدی، گل احمدی، مه هاشمی

ز سرادقات محمدی طلعت ظهور جلالتی

به سما قمر، به نبی ثمر، به فاطمه در، به علی گهر

به حسن جگر، به حسین پسر چه نجابتی چه اصالتی...

حضرت علی اکبر(علیه السلام) فرزند بزرگ امام حسین(علیه السلام) در مدینه متولد شد. مادر بزرگوار ایشان لیلا دختر ابى مره می باشد. وی زمانى چند در خانه امام حسین علیه السلام به سر برد و روزگارى در زیر سایه حسین(علیه السلام) بزیست. لیلا براى امام حسین(علیه السلام) پسرى آورد، رشید، دلیر، زیبا، شبیه ترین کس به رسول خدا صلى الله علیه و آله رویش روى رسول، خویش خوی رسول، گفت و گویش گفت و گوى رسول خدا صلى الله علیه و آله؛ هر کسى که آرزوى دیدار رسول خدا را داشت بر چهره پسر لیلا مى نگریست تا آنجا که پدر بزرگوارش می فرماید: "هرگاه مشتاق دیدار پیامبر مى شدیم به چهره او مى نگریستیم "به همین جهت روز عاشورا وقتى اذن میدان طلبید و عازم جبهه پیکار شد، امام حسین(علیه السلام) چهره به آسمان گرفت و گفت: "اللهم اشهد على هؤلاء القوم فقد برز الیهم غلام اشبه الناس برسولک محمد خلقا و خلقا و منطقا و کنا اذا اشتقنا الى رؤیة نبیک نظرنا الیه..."

حضرت علی اکبر(علیه السلام) در کربلا حدود 25 سال داشت.برخی راویان سن ایشان را 18 سال و 20 سال هم گفته اند. او اولین شهید عاشورا از بنى هاشم بود. شجاعت و دلاورى حضرت على اکبر(علیه السلام) و رزم آورى و بصیرت دینى و سیاسى او، در سفر کربلا بویژه در روز عاشورا تجلى کرد. سخنان و فداکاریهایش دلیل آن است. وقتى امام حسین(علیه السلام) از منزلگاه "قصر بنى مقاتل" گذشت، روى اسب چشمان او را خوابى ربود و پس از بیدارى "انا لله و انا الیه راجعون" گفت و سه بار این جمله و حمد الهى را تکرار کرد. حضرت على اکبر(علیه السلام) وقتى سبب این حمد و استرجاع را پرسید، حضرت فرمود: در خواب دیدم سوارى مى‏گوید این کاروان به سوى مرگ می‏رود. پرسید: مگر ما بر حق نیستیم فرمود: چرا. پس گفت: "فاننا اذن لا نبالى ان نموت محقین"پس باکى از مرگ در راه حق نداریم.

روز عاشورا نیز پس از شهادت یاران امام، اولین کسى که اجازه میدان طلبید تا جان را فداى دین کند او بود. اگر چه به میدان رفتن او بر اهل بیت و بر امام بسیار سخت بود، ولى از ایثار و روحیه جانبازى او جز این انتظار نبود. وقتى به میدان می‏رفت، امام حسین(علیه السلام) در سخنانى سوزناک به آستان الهى، آن قوم ناجوانمرد را که دعوت کردند ولى تیغ به رویشان کشیدند، نفرین کرد. على اکبر چندین بار به میدان رفت و رزمهاى شجاعانه‏ اى با انبوه سپاه دشمن نمود. پیکار سخت، او را تشنه‏ تر ساخت؛ به خیمه آمد. بى آنکه آبى بتواند بنوشد، با همان تشنگى و جراحت دوباره به میدان رفت و جنگید تا به شهادت رسید. قاتل او مرة بن منقذ عبدى بود.پیکر حضرت على اکبر(علیه السلام) با شمشیرهاى دشمن قطعه قطعه شد. وقتى امام بر بالین او رسید که جان باخته بود. امام حسین(علیه السلام) صورت بر چهره خونین حضرت على اکبر(علیه السلام) نهاد و دشمن را باز هم نفرین کرد.

"قتل الله قوما قتلوک..."و تکرار می‏کرد که:"على الدنیا بعدک العفا".و جوانان هاشمى را طلبید تا پیکر او را به خیمه گاه حمل کنند. حضرت على اکبر(علیه السلام)، نزدیکترین شهیدى است که با امام حسین(علیه السلام) دفن شده است. مدفن او پایین پاى ابا عبدالله الحسین(علیه السلام) قرار دارد و به این خاطر ضریح امام، شش گوشه دارد.